استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین چیست؟ استیبل کوین‌ ها یا همان “ارز دیجیتال پایدار”، راهی برای پر کردن شکاف بین ارزهای فیات مانند دلار آمریکا و دارایی‌های دیجیتال هستند. از آنجا که استیبل کوین‌ها ثبات قیمت دارند تا حدودی مانند ارزهای فیات رفتار می‌کنند اما نکته مهم اینجاست که Stablecoinها، تحرک و کاربرد دارایی‌های دیجیتال را حفظ کرده و راه‌حل جدیدی برای نوسانات بازار کریپتوکارنسی هستند.

به‌طورکلی، چهار نوع استیبل کوین اصلی بر مبنای وثیقه آن‌ها وجود دارد. این چهار دسته عبارتند از: استیبل کوین‌های دارای پشتوانه فیات، پشتوانه رمزنگاری، پشتوانه کالا و الگوریتمی. در این مقاله قصد داریم تا شما را با ارز دیجیتال پایدار، ویژگی‌ها و انواع آن‌ها آشنا کنیم. اگر شما هم به این موضوع علاقه‌مند هستید تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

Stablecoin چیست؟

استیبل کوین‌ها نوعی ارز دیجیتال پایدار هستند که به منظور حفظ ثبات قیمت در طول زمان طراحی شده‌اند و معمولاً با ارزش یک دارایی اساسی مانند دلار آمریکا مرتبط هستند. هدف استیبل کوین‌ها، ارائه تمام مزایای دارایی‌های دیجیتال و تلاش برای جلوگیری از نوسانات گسترده در این بازار می‌باشد.

همانطور که می‌دانید، ارزش کل بازار کریپتوکارنسی در طول روز می‌تواند میلیاردها دلار افزایش و یا کاهش یابد. به‌طوری‌که حتی برترین ارز دیجیتال یا همان بیتکوین (BTC) نیز نوسانات قابل توجهی داشته و ممکن است در طول یک روز تا حدود ۲۰% و یا حتی بیشتر افزایش یا کاهش قیمت را تجربه کند اما ارزهای فیات، مانند دلار آمریکا یا پوند انگلیس، این سطح از نوسان قیمت را ندارند.

اگر بخواهیم به شکل دیگری، ارز دیجیتال پایدار را توضیح دهیم، می‌توانیم بگوییم که استیبل کوین‌ها یک نسخه توکن‌شده از یک ارز فیات هستند. به عنوان مثال در تئوری، یک stablecoin مبتنی بر دلار آمریکا، دارایی دیجیتالی است که روی بلاکچین قرار گرفته و همیشه قیمتی معادل یک دلار آمریکا دارد.

استیبل کوین‌ها چگونه کار می‌کنند؟

همانطور که گفتیم، دارایی‌های دیجیتال نیز همانند سایر دارایی‌های در حال ظهور، در معرض نیروها و فشارهای موجود در بازار هستند. به همین دلیل، بسیاری از پروژه‌های فعال در حوزه کریپتوکارنسی در حال بررسی راه‌هایی برای کاهش ریسک و تقویت مشارکت در اکوسیستم رمزنگاری می‌باشند. راه حل‌های فعلی فراتر از سفارش‌های خرید، فروش و یا توقف در بازار است و به نوعی مرتبط با حفظ ثبات قیمت در بازار می‌باشد. به همین منظور، در چند سال اخیر یک زیرمجموعه کاملاً جدید از دارایی‌های دیجیتال با نام «stablecoin» به این بازار معرفی شده است.

به‌طورکلی می‌توان گفت که این توکن‌ها همانند نامشان عمل می‌کنند، یعنی «با ثبات» هستند. در طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، بازار استیبل کوین‌ها با رشد زیادی روبرو شد. به‌طوری‌که ارزش این بازار تقریباً سه برابر افزایش پیدا کرد اما دقیقاً چه چیزی باعث این رشد شد؟ برای رسیدن به پاسخ این سؤال بهتر است ابتدا با اصول طبقه‌بندی استیبل کوین‌ها آشنا شوید.

طبقه‌بندی Stablecoin

استیبل کوین‌ها نوعی ارز دیجیتال پایدار هستند که بر روی بلاکچین ضرب می‌شوند و معمولاً یکی از چهار ساختار اصلی وثیقه را دارند: پشتوانه فیات (Fiat-backed)، پشتوانه رمزنگاری (Crypto-backed)، پشتوانه کالا (Commodity-backed) یا الگوریتمی (Algorithmic). اگر چه ممکن است استیبل کوین‌ها ساختار وثیقه متفاوتی داشته باشند اما همیشه هدف یکسانی دارند و آن هدف، همان حفظ ثبات قیمت است.

• استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز فیات

محبوب‌ترین استیبل کوین‌ها به صورت ۱:۱ توسط ارزهای فیات پشتیبانی می‌شوند. از آنجا که وثیقه، دارایی دیجیتال دیگری نیست، این نوع استیبل کوین‌ها نوعی دارایی خارج از زنجیره (Off-Chain) محسوب می‌شوند. جالب است بدانید که در این پروژه‌ها، وثیقه فیات در یک مؤسسه مالی ذخیره می‌شود و این ذخیره باید متناسب با تعداد توکن‌های stablecoin در گردش باشد.

به عنوان مثال: اگر یک صادرکننده، ۱۰ میلیون دلار ارز فیات داشته باشد، تنها می‌تواند ۱۰ میلیون استیبل کوین را که هر کدام یک دلار ارزش دارد، توزیع کند. برخی از بزرگترین استیبل کوین‌های موجود در این دسته عبارتند از: تتر Tether (USDT)، USD Coin (USDC)، Gemini Dollar (GUSD)، True USD (TUSD) و Paxos Standard (PAX).

USDC نمونه بارز یک استیبل کوین یا پشتوانه ارز فیات است. نمودار زیر، ذخایر USDC را تا آگوست ۲۰۲۲ نشان می‌دهد. تا آن زمان، ذخایر این ارز دیجیتال پایدار معادل ۵۴ میلیارد دلار بوده و میزان کل USDC در گردش کمی کمتر و معادل ۸٫۵۳ میلیارد دلار بوده است. نکته حائز اهمیت این است که ذخایر USDC به صورت دارایی‌های امن مانند پول نقد و یا در خزانه‌داری ایالات متحده نگهداری می‌شود. همانطور که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید از ۵۴ میلیارد دلار، حدود ۵٫۱۱ میلیارد دلار به صورت پول نقد و ۵٫۴۲ میلیارد دلار در خزانه‌داری آمریکا نگهداری شده است.

• استیبل کوین‌های با پشتوانه کریپتو

همانطور که از نام آن‌ها پیداست، استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کریپتو، توسط یک دارایی دیجیتال دیگر به عنوان وثیقه پشتیبانی می‌شوند. این فرآیند در زنجیره (On-Chain) اتفاق می‌افتد و به جای تکیه بر یک صادرکننده مرکزی از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند. برای خرید این نوع استیبل کوین، باید دارایی دیجیتال خود را در یک قرارداد هوشمند قفل ‌کنید تا توکن‌هایی با ارزش برابر به دست آورید. سپس می‌توانید استیبل کوین خود را دوباره در همان قرارداد هوشمند قرار دهید تا مبلغ وثیقه اصلی خود را برداشت کنید. DAI برجسته‌ترین استیبل کوین این دسته است و از همین مکانیسم استفاده می‌کند.

پیشنهاد ویژه: دوره آموزش برنامه نویسی سالیدیتی

به‌طورکلی می‌توان گفت که استیبل کوین های دارای وثیقه رمزنگاری شده، بیش از حد وثیقه می‌شوند تا در برابر نوسانات قیمت محافظت شوند. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید ۱۰۰۰ دلار استیبل کوین DAI بخرید، باید ۲۰۰۰ دلار ETH سپرده‌گذاری کنید که این بدان معناست که دو برابر مقدار مورد نظرتان باید وثیقه بگذارید. نکته جالب توجه این است که اگر قیمت ETH در بازار کاهش یابد اما بالاتر از یک آستانه تعیین شده باقی بماند، وثیقه مازاد، قیمت DAI را ثابت نگه می‌دارد اما اگر قیمت ETH به زیر یک آستانه تعیین شده کاهش یابد، وثیقه به قرارداد هوشمند بازپرداخت می‌شود تا CDP را نقد کند.

• استیبل کوین‌های الگوریتمی

استیبل کوین‌های الگوریتمی از فیات یا دارایی دیجیتال به عنوان وثیقه استفاده نمی‌کنند. در عوض، ثبات قیمت آن‌ها ناشی از استفاده از الگوریتم‌های تخصصی و قراردادهای هوشمندی است که عرضه توکن‌های در گردش را مدیریت می‌کنند. یک سیستم استیبل کوین الگوریتمی، تعداد توکن‌های در گردش را زمانی که قیمت توکن به زیر قیمت یک ارز فیات مشخص برسد، کاهش می‌دهد. از طرف دیگر، اگر قیمت توکن از قیمت ارز فیاتی که ردیابی می‌کند بیشتر شود، توکن‌های جدیدی وارد گردش می‌شوند تا ارزش stablecoin را کاهش داده و تنظیم کنند.

• استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کالا

استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کالا با استفاده از دارایی‌های فیزیکی مانند فلزات گرانبها، نفت و یا املاک و مستغلات وثیقه می‌شوند. محبوب‌ترین کالا برای وثیقه در این دسته، طلا است. جالب است بدانید که Tether Gold (XAUT) و Paxos Gold (PAXG) از مهم‌ترین استیبل کوین‌های دارای پشتوانه طلا هستند. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که این کالاها نیز ممکن است با نوسانات قیمتی مواجه شده و حتی ارزش آن‌ها کاهش پیدا کند.

نکته حائز اهمیت این است که این استیبل کوین‌ها، سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی را تسهیل می‌کنند که در غیر این صورت ممکن است انجام آن امکان‌پذیر نباشد. به عنوان مثال، در بسیاری از مناطق، پیدا کردن یک شمش طلا و یا یافتن یک مکان امن برای نگهداری آن، کاری بسیار پیچیده و پر هزینه می‌باشد. در نتیجه، نگهداری کالاهای فیزیکی مانند طلا و نقره همیشه یک پیشنهاد واقع‌بینانه نیست. با این حال، استیبل کوین‌های دارای پشتوانه کالا برای کسانی که می‌خواهند توکن‌ها را با پول نقد مبادله کنند یا دارایی توکنیزه ‌شده داشته باشند، مفید است.

دارندگان استیبل کوین‌های Paxos Gold (PAXG) می‌توانند آن‌ها را به صورت نقدی فروخته یا با طلای واقعی معاوضه کنند. نکته جالب توجه این است که شمش‌های طلای لندن از ۳۷۰ تا ۴۳۰ اونس متغیر هستند. از طرف دیگر، هر توکن معادل ۱ اونس طلا می‌باشد. بنابراین، کاربران باید حداقل ۴۳۰ واحد PAXG را برای بازخرید توکن داشته باشند. پس از بازخرید، دارندگان توکن می‌توانند طلای خود را در خزانه‌های سراسر بریتانیا تحویل بگیرند.

به طور مشابه، دارندگان Tether Gold می‌توانند در صورت تکمیل فرآیند تأیید TG Commodities Limited و داشتن حداقل  ۴۳۰ واحد XAUT، توکن‌های XAUT را با طلای فیزیکی معاوضه و سپس طلای خود را در مکانی که خود انتخاب می‌کنند در سوئیس تحویل بگیرند. نکته حائز اهمیت این است که اگرچه توانایی بازخرید استیبل کوین‌های دارای پشتوانه طلا و معاوضه آن‌ها با طلای فیزیکی در سراسر پلتفرم‌های جهانی فعال است اما سایر ارزهای دیجیتال پایدار دارای پشتوانه کالا فاقد این ویژگی هستند.

برای مثال، امکان بازخرید Petro stablecoin ونزوئلا و معاوضه آن با یک بشکه نفت وجود ندارد. به‌طورکلی می‌توان گفت که فقدان پروژه‌های فعال، مقایسه بیشتر را دشوار می‌کند اما در سال‌های اخیر استیبل کوین‌هایی که توسط کالاهای دیگری مانند املاک و مستغلات پشتیبانی می‌شوند، نیز خبرساز شده‌اند.

استیبل کوین وسیله‌ای برای مبادله و ذخیره ارزش

آشکارترین مزیت فناوری ارز دیجیتال پایدار، کاربرد آن به عنوان وسیله‌ای برای مبادله است که به طور مؤثر شکاف بین ارزهای فیات و دارایی‌های دیجیتال را پر می‌کند. به طوری‌که، استیبل کوین‌ها با به حداقل رساندن نوسانات قیمت، می‌توانند به ابزاری کاملاً جدا از سایر دارایی‌های دیجیتال تبدیل شوند. همانطور که از نام آن‌ها پیداست، استیبل کوین‌ها ذاتاً دارایی‌های پایداری هستند که ذخیره مناسبی برای ارزش بوده و کاربران را برای استفاده از آن‌ها در معاملات روزمره تشویق می‌کنند.

از طرف دیگر، استیبل کوین‌ها راه را برای ادغام بازارهای مالی سنتی با امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) باز کرده‌اند چرا که آن‌ها با توانایی حفظ ثبات بازار، میزان پذیرش ارزهای دیجیتال را در بازارهای حوزه دیفای مانند پلتفرم‌های وام‌دهی افزایش داده‌اند.

Stablecoinها چگونه استفاده می‌شوند؟

استیبل کوین‌ها به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا به راحتی در داخل و خارج اکوسیستم دارایی‌های دیجیتال جا‌به‌جا شده و در عین حال در قلمرو کریپتوکارنسی‌ها باقی بمانند. ریچارد گاردنر (Richard Gardner)، مدیرعامل Modulus Global می‌گوید: «استیبل کوین‌ها برای پر کردن شکاف بین ارزهای فیات و دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌شوند. علاوه بر این در کشورهای با تورم بالا، استیبل کوین‌ها می‌توانند به افراد کمک کنند تا ارزش پس‌انداز خود را در دارایی‌ که به ارز باثبات‌تری مانند دلار آمریکا وابسته است، حفظ کنند.»

جالب است بدانید که این نوع از کریپتوکارنسی‌ها، مزایای دارایی‌های دیجیتال مانند انتقال فوری و کارمزدهای پایین را در کنار ثبات قیمت برای کاربران خود فراهم می‌کنند. این بدان معناست که سرمایه‌گذاران می‌توانند استیبل کوین‌ها را بدون نگرانی در مورد نوسانات شدید قیمت، در پرتفولیو خود نگهداری کنند. نقل و انتقالات بانکی بین المللی نمونه بارز استفاده از Stablecoinها می‌باشد.

به طور معمول برای انجام این کار نیاز به حضور صرافی خارجی همراه با چندین بانک و واسطه است. علاوه بر این، این مسیر، مراحلی پیچیده و کارمزدهایی بالا دارد و اغلب تکمیل آن چند روز کاری زمان می‌برد اما در شرایط مشابه نحوه عملکرد استیبل کوین‌ها کاملاً متفاوت می‌باشد چرا که انتقال این کریپتوکارنسی‌ها فوری و با کارمزد کم یا صفر صورت می‌گیرد.

چگونه از Stablecoinها پول در می‌آورند؟

اولین روشی که صادرکنندگان ارز دیجیتال پایدار برای کسب درآمد از آن استفاده می‌کنند، از طریق هزینه‌های بازخرید و صدور است و سایر روش‌های کسب درآمد به نوع استیبل کوین وابسته است. برای صادرکنندگان متمرکز استیبل کوین‌ها، این موضوع منجر به مناقشه پیرامون شفافیت ذخایر می‌شود. به‌طوری‌که از نظر بسیاری از افراد این یک نقطه ضعف می‌باشد. واقعیت این است که سرمایه‌گذارانی که چنین استیبل کوین‌هایی را در اختیار دارند باید ریسک طرف مقابل را بپذیرند. منظور از ریسک طرف مقابل این است که طرف دیگر ممکن است بخشی از معامله را انجام ندهد و یا در تعهدات خود قصور کند.

گانش ویشوانات نتراج (Ganesh Viswanath Natraj)، استادیار امور مالی در دانشکده بازرگانی وارویک در بریتانیا، می‌گوید: «صادرکنندگان استیبل کوین‌های متمرکز از طریق سرمایه‌گذاری ذخایر دلاری خود در دارایی‌های با بازده بالاتر مانند اوراق تجاری یا اسناد خزانه‌داری، درآمد کسب می‌کنند.»

از سوی دیگر، استیبل کوین‌های غیرمتمرکز روش‌های کسب درآمد متفاوتی داشته و این موضوع از پروتکلی به پروتکل دیگر متفاوت است. یکی از نمونه‌های معمولی آن، فروش توکن‌های حاکمیتی می‌باشد که به خریداران اجازه می‌دهد تا در تصمیم‌گیری‌ها، قدرت رأی داشته باشند یا بتوانند وجوه خود را در قراردادهای هوشمند قفل کرده و سود کسب کنند.

خطرات stablecoin چیست؟

در نگاه اول، استیبل کوین‌ها ممکن است کم خطر به نظر برسند بخصوص اگر با دارایی‌های دیجیتال محبوب بدون پشتوانه مقایسه شوند اما جالب است بدانید که استیبل کوین‌ها نیز برخی از ریسک‌های معمولی کریپتو‌کارنسی‌ها و حداقل یکی از ریسک‌های خاص به خود را دارند که این خطرات عبارتند از:

• امنیت (Security):

همه دارایی‌های دیجیتال از جمله استیبل کوین‌ها باید در محلی مناسب و امن نگهداری شوند. این مکان می‌تواند کیف پول دیجیتالی شما و یا یک کارگزاری یا صرافی باشد. بنابراین این موضوع یکی از خطراتی است که شامل همه دارایی‌های دیجیتال می‌شود چرا که یک پلتفرم معاملاتی ممکن است به اندازه کافی امن نبوده یا استفاده از آن ریسک‌هایی را به دنبال داشته باشد.

• ریسک طرف مقابل (Counterparty risk):

در حالیکه به نظر می‌رسد ارز دیجیتال پایدار یا همان stablecoin بسیار غیرمتمرکز است اما در واقع در طی انجام یک تراکنش، شما با چندین طرف سروکار دارید از جمله بانکی که ذخایر را در اختیار دارد و سازمانی که استیبل کوین را صادر می‌کند. بنابراین، آن‌ها باید کارهای خود (امنیت، رزرو صحیح و غیره) را به درستی انجام دهند تا ارزش دارایی شما حفظ شود.

• ریسک ذخیره (Reserve risk):

یک عنصر کلیدی اکوسیستم استیبل کوین، ذخایر پشتوانه یک ارز دیجیتال پایدار است. این ذخایر، آخرین پشتیبان ارزش یک استیبل کوین هستند و بدون آن‌ها، صادرکننده سکه نمی‌تواند ارزش یک استیبل کوین را با اطمینان کامل تضمین کند.

• عدم اطمینان (Lack of confidence):

اگر یک stablecoin به اندازه کافی توسط دارایی‌های سخت، به ویژه پول نقد پشتیبانی نشود، ممکن است دچار رکود شده و ارزش خود را در مقابل ارز هدف خود از دست بدهد. این همان اتفاقی است که در ماه می ۲۰۲۲ برای استیبل کوین الگوریتمی TerraUSD رخ داد. این ارز دیجیتال پایدار نتوانست ارزش خود را حفظ کرده در نتیجه معامله‌گران اعتماد خود را نسبت به آن از دست داده و اقدام به فروش کردند.

آنتونی سیترانو (Anthony Citrano) بنیانگذار بازار اِن‌اِف‌تی با نام Acquicent می‌گوید: «ریسک اولیه استیبل کوین‌ها این است که به طور کامل توسط ارزهای ذخیره‌ای که صادرکنندگان آن‌ها ادعا می‌کنند، پشتیبانی نشوند». توجه داشته باشید که در یک موقعیت ایده‌آل، صادرکننده استیبل کوین، ذخایر کافی از ارز (به صورت نقد یا سایر سرمایه‌گذاری‌های با نقدینگی بالا و مطمئن) را برای حمایت کامل از ارز دیجیتال پایدار در اختیار دارد اما اگر این ذخایر به زیر ۱۰۰ در صد برسد، خطر اصلی آغاز شده است.

ارز دیجیتال پایدار یا stablecoin چقدر امن است؟

سؤال اصلی اکثر کاربران این حوزه این است که چگونه می‌توان فهمید که یک استیبل کوین امن است؟ سیترانو معتقد است که مهم‌ترین کار این است که شما به صورت دقیق بیانیه‌های نهاد صادرکننده stablecoin را بخوانید. او می‌گوید: «گزارش‌های بانک یا نهاد مسئول نگهداری ذخایر را بررسی کنید و اگر آن‌ها هیچ گزارشی در رابطه با ذخایر ارائه نکردند، بسیار محتاط باشید.» علاوه بر این، صاحبان stablecoin باید دقیقاً به آنچه پشتوانه سکه آن‌هاست، توجه کنند.

به‌عنوان مثال، استیبل کوین تتر به دلیل افشای ذخایر خود مورد انتقاد قرار گرفته است. بنابراین، دارندگان تتر که فکر می‌کنند ارز دیجیتال آن‌ها کاملاً با دلار واقعی پشتیبانی می‌شود، باید مراقب باشند. در گزارش ذخیره ۳۱ مارس ۲۰۲۱، این شرکت نشان داد که ذخایر بیشتری نسبت به بدهی‌های خود دارد. این گزارش در ظاهر خوب است، اما نکته اصلی در جزئیات آن است. در این گزارش اعلام شده است که ذخایر به صورت زیر نگهداری می‌شوند.

• حدود ۷۶ درصد از ذخایر به صورت وجه نقد یا معادل نقدی نگهداری می‌شود. جالب است بدانید که از این ۷۶%، اکثریت قریب به اتفاق آن شامل بدهی‌های کوتاه مدت شرکت است که به عنوان اوراق تجاری نیز شناخته می‌شوند.
• تقریباً ۱۳ درصد، وام‌های تضمین شده است.
• نزدیک به ۱۰ درصد اوراق قرضه شرکتی، وجوه و فلزات گرانبها می‌باشد.

توجه داشته باشید که این دارایی‌ها ممکن است در بیشتر مواقع مانند پول نقد واقعی عمل کنند، اما آن‌ها پول نقد واقعی نیستند. به‌طورکلی، کمتر از ۴ درصد از ذخایر پشتوانه تتر به صورت پول نقد واقعی بوده و بیشتر آن در بدهی‌های کوتاه مدت شرکت نگهداری می‌شود. این اوراق تجاری به خصوص در مواقع اضطراری معادل پول نقد نبوده و اگر بازارها سقوط کنند، آن دارایی‌ها (و سایر دارایی‌های غیر نقدی) می‌توانند به سرعت ارزش خود را از دست بدهند و تتر را دقیقاً در زمانی که ممکن است نیاز به پشتیبانی داشته باشد، به صورت کامل پشتیبانی نکنند.

پیشنهاد مطالعه: مدیریت ریسک ارز دیجیتال

نکته حائز اهمیت این است که تا زمانی که یک ارز دیجیتال پایدار متعهد به نگهداری ۱۰۰ درصد (یا بیشتر) از ذخایر خود به صورت پول نقد نباشد، هیچ تضمینی وجود ندارد که پول نقد برای بازخرید سکه‌ها وجود داشته باشد و این موضوع موجب عدم پایداری قیمت استیبل کوین‌ها می‌شود. به‌طوری‌که دارندگان stablecoin ممکن است در نهایت با ورشکستگی یک بانک قدیمی مواجه شوند، سرنوشتی شگفت‌انگیز برای فناوری که خود را بسیار مدرن می‌داند!

پس از فاش شدن این گزارش، تتر تلاش کرده است تا میزان دارایی‌های خود را از حالت غیرنقدی به نقدی تبدیل کند. در سال ۲۰۲۱، کمیسیون معاملات آتی کالای ایالات متحده، تتر را به دلیل اظهارات نادرست مبنی بر اینکه استیبل کوین آن (USDT) 100 درصد توسط ارز واقعی پشتیبانی می‌شود، ۴۱ میلیون دلار جریمه کرده است.

از زمان گزارش مارس ۲۰۲۱، تتر دارایی‌های خود را در اوراق تجاری کاهش داد و تا سه ماهه چهارم ۲۰۲۱ به حدود ۳۰ درصد رساند. این در حالی است که همین اوراق تجاری در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۱ در حدود ۴۴ درصد ذخایر تتر را شامل بوده است. این شرکت اعلام کرده است که به این روند در آینده نیز ادامه خواهد داد.

در نهایت، بهترین تضمین امنیت یک ارز دیجیتال پایدار این است که مردم آن را به طور گسترده در ازای کالا یا خدمات بپذیرند اما در حال حاضر، تنها ارزی که در ایالات متحده به طور گسترده مورد پذیرش قرار گرفته و قیمت محصولات بر اساس آن تعیین می‌شود، همان دلار است.

جمع‌بندی

استیبل کوین‌ها مسئول ایجاد ثبات قیمت در بازار دارایی‌های دیجیتال هستند اما کسانی که از stablecoin استفاده می‌کنند باید از خطراتی که در زمان مالکیت آن متحمل می‌شوند، آگاه باشند. اگر چه ممکن است اکثر افراد فکر کنند که استیبل کوین‌ها ریسک‌های محدودی دارند اما بهتر است بدانید که در شرایط بحرانی stablecoinها می‌توانند جزء خطرناک‌ترین دارایی‌ها باشند. بنابراین آشنایی با نحوه بررسی و تشخیص میزان امنیت استیبل کوین‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.